پکیج آموزش بازیگری
آموزش بازیگری pdf
آموزش بازیگری رایگان
آموزش بازیگری حرفه ای
آموزش بازیگری در خانه
ویدیو آموزش بازیگری
کانال آموزش بازیگری
ستجوهای مربوط به آموزش بازیگری در خانه
آموزش بازیگری در خانه برای کودکان
متن برای تمرین بازیگری
فیلم تمرین بازیگری
اموزش بازیگری
آموزش بازیگری رایگان
آموزش بازیگری حرفه ای
تمرین بازیگری در خانه برای نوجوانان
حس گیری در بازیگری
آموزش بازیگری تئاتر
عوامل یک تئاتر بعد از هفت سال تصمیم میگیرند که دوباره دور هم جمع شوند و سالگرد اجرای موفق خودشان را جشن بگیرند. آنها در رستورانی جمع میشوند که هرشب بعد از اجرای خود به آنجا میرفتند.
: (به ترتیب حروف الفبا) امیر ابراهیم زاده، نادر خوش بخت، میثم دامن زه، یگانه رجبی، محمد زنگنه، مصطفا لطیفی خواه، یاسمن میرزایی (با تشکر از داریوش رشادت، حسین خزاعی، صادق ذوعلم و فریدون عباسپور)
– چند نکته پراکنده به جای خلاصه:
آنچه در خیابان رخ می دهد ناگزیر در بدن های ما جلوه پیدا می کند. بدن انسان عرصه ی پیکارهای اجتماع است. هرچند تاکنون این امر محقق نشده باشد اما کار تئاتر به زعم من آشکار کردن همین پیوند و عریان کردن آن برای تماشاگر است.
تئاتر امروز ما بیش از لاشه ای از آنچه که باید باشد، نیست. لال و اخته. کاری که احتمالا بیشتر ماها کرده ایم محصولش تا کنون همین اختگی بوده و انداختن تقصیر به گردن آن دیگری ملعون هم کارکردی بیش از کاری که مسکن با سرماخوردگی می کند، ندارد. در پی این انتخاب به ناچار تئاتر ما هم کارکردی سست و بی مایه دارد. جنون بیش از هر دوره تاریخی دیگری در دسترس است. شاید این ماشین جوری طراحی شده یا شاید ما جوری در آن کار می کنیم که ظاهرا هر تلاش ما را به ضد تلاش و هر عمل ما را به گامی به عقب بدل می کند.
چاره چیست؟ ایستادن و کنج عزلت گرفتن؟ سر به زیر افکندن و تن دادن به هر چه “به صلاح” است؟ برخاستن و تلاش برای شکستن دنده های ماشین؟
به باور ما تئاتر ضرورتی حیاتی دارد. هیچ کاری با انصراف و خاموشی تئاتر پیش نمی رود و تا زمانی که اهالی این جزیره کوچک به ضرورت تئاتر باور نداشته باشند، در اجتماع جایی برای زیست نخواهند یافت.